DE MARIA LINDE, DE BOOM VAN HET JAAR 2023


Een droombeeld over de linde

Vandaag, een mooie herfstdag, ging ik blij gestemd naar Oisterwijk
Vanuit Moergestel ging ik te voet, de benen strekken doet me immers goed
Fiets en auto – een ouwe brik – liet ik daarom welbedacht staan
Wat een genot om met wandelend naar de Parel In Het Groen te gaan
Overal om me heen de bossen en vennen
Leer ze me kennen: Oisterwijk is rijk

Mijn schreden richtten zich naar het dorpshart met zijn veelgeprezen LIND.
Ik hoefde niet te googelen, ik weet wel waar die zich bevindt
Door het Trouwlaantje lopend kwam ik bij het oude raadhuis aan
In goed humeur, al voelde ik de kiezels door de zolen van mijn schoenen
Zouden bruiden die hier zoenen
Al voor het jawoord op blaren moeten gaan?

Ineens, daar zag ik hem waar ik naar zocht, waar Oisterwijk zozeer aan is verknocht
De eeuwige Maria Linde, Oisterwijk’s trots: onverzettelijk baken als een rots
Ik vlijde me neer onder zijn imposante bladerdak
En terwijl ik daar zat, op mijn gemak, bezag ik zijn reuzenarmen, tak voor tak
Zo krom en knoestig, die gespleten stam. Hoe oud precies is nooit uitgezocht

Is het een Tilia cordata? vroeg ik me af terwijl ik hem vol ontzag bekeek
Een Tilia europaea, een Tilia platyphyllos? Ik ben geen dendroloog
Waarom wordt deze Methusalem de Maria Lind genoemd?
Wordt hij misschien als boom van het jaar wijd en zijd beroemd ?
Zo zat ik daar te dromen, onkundig van zijn wel en wee, zo bleek

Hóe toch kon hij hier zijn wortels schieten zo’n zes- tot achttal eeuwen terug
Door wie, hoe, waarom juist hiér gegrond, op deze (nu bijzondere) plek
Hoe kon hij decennialang alle heftig noodweer zomaar overleven
Zo gedijen tot wat hij nu is en als dorpsicoon eer aan de Oisterwijkers geven
Hen verblijden met lindeblad en -bloesem, jaar na jaar, trouw en stug?

Daar zo zittend, blik gericht op De Lind met zijn hedendaagse bedrijvigheid
Kwam de verbeelding bij mij op: Als deze oude reus mij eens vertellen kon
En, mij terugvoerend naar die vervlogen tijd toen alles hier begon,
Zou verhalen over wat op deze grond mensen noest hebben verricht
Dan zou hij mij kunnen duiden hoe Oisterwijk ontstond en oprees in de tijd

Tot ver in het verschiet zal de Linde zien hoe Oisterwijk groter groeit
Hoe mensen er leven, werken en zich vlijen naar de eigentijdse dynamiek
Hoe de mensen er gedijen in de hedendaagse hectiek
van hun Parel in het Groen
En saamhorig de dingen die bij een gemeenschap horen doen
Hoe die viereenheid, Oisterwijk, Moergestel, Haaren en Heukelom, bloeit

Zo volgt De Linde de mensen in hun dagelijks leven, tevreden ziet hij het aan
Hopend dat het met hen, net als met hem, eeuwig goed zal blijven gaan
Hij zou uit liefde voor de Oisterwijkers uitbundig willen blijven groeien
Niet meer toestaan dat die mensen aan zijn kruin en takken snoeien
En hen onder zijn bladerdak willen behoeden voor onheil in hun bestaan

Terug naar alle gedichten van Ton van de Wouw