SOMBERE GEVOELENS EN HOOPVOLLE GEDACHTEN
Allerzielen, Donderdag 2 november 2023
Ik stond bevreesd op in de donkere vroege morgen
Van deze grauwe, kille, natte, troosteloze nieuwe dag
Vervuld nog als ik was van ’s-werelds grote zorgen
Waarover ik vannacht vol onrust in bed te woelen lag
Rampspoed is er overal op onze mooie moeder aarde
Oorlogen, terreur, haat gepaard met bruut geweld
Totaal weerloos lijkt het alles van menselijke waarde (vrij naar Lucebert)
Doffe ellende is het, al het kwaad dat wordt gemeld
Hierdoor raakt mijn gemoed vol sombere gedachten
Ligt een mondiale vrede toch nog ooit in het verschiet?
Hoeveel onheil staat ons aller wereld nog te wachten?
Zal er eens weer vreugde zijn na het hedendaags verdriet?
Biedt de planeet waarop elke mens in vrede mag verblijven
Aan dat grote mensdom toch nog een lonkend perspectief?
Jazeker als het allen te samen lukt de tirannie te verdrijven
Weg de ontmenselijking; komaan mensen heb elkander lief
Dan gloort er in de toekomst vast weer een gouden dageraad
En opent zich voor de mens van goede wil een weidse horizon
Nee het is voor de mensheid op de wereld absoluut nog niet te laat
Als er eindelijk wereldwijd maar eens ware VREDE komen kon
Ton van de Wouw (november 2023)
Het winnen van de Marialinde op dinsdag 17 oktober inspireerde stadsdichter Ton van de Wouw tot het schrijven van een nieuw gedicht
O wat een ongekend glorieuze herfstdag
waarop men in Oisterwijk blij zeggen mag
“Het is de vervulling van onze droom
Onze Parel in het Groen heeft nu een boom
Die de allermooiste is van heel Nederland
Zes eeuwen al houdt ONZE LIND hier stand
Van heinde en verre komt men hem nu zien
En ons dorpsicoon wordt heel misschien
ook nog de mooiste van het continent
waardoor dan heel Europa Oisterwijk kent”
Ton van de Wouw
Oktober 2023
DE MARIA LINDE, VOOR MIJ DE BOOM VAN HET JAAR 2023
Een droombeeld over de linde
Vandaag, een mooie herfstdag, ging ik blij gestemd naar Oisterwijk
Vanuit Moergestel ging ik te voet, de benen strekken doet me immers goed
Fiets en auto – een ouwe brik – liet ik daarom welbedacht staan
Wat een genot om met wandelend naar de Parel In Het Groen te gaan
Overal om me heen de bossen en vennen
Leer ze me kennen: Oisterwijk is rijk
Mijn schreden richtten zich naar het dorpshart met zijn veelgeprezen LIND.
Ik hoefde niet te googelen, ik weet wel waar die zich bevindt
Door het Trouwlaantje lopend kwam ik bij het oude raadhuis aan
In goed humeur, al voelde ik de kiezels door de zolen van mijn schoenen
Zouden bruiden die hier zoenen
Al voor het jawoord op blaren moeten gaan?
Ineens, daar zag ik hem waar ik naar zocht, waar Oisterwijk zozeer aan is verknocht
De eeuwige Maria Linde, Oisterwijk’s trots: onverzettelijk baken als een rots
Ik vlijde me neer onder zijn imposante bladerdak
En terwijl ik daar zat, op mijn gemak, bezag ik zijn reuzenarmen, tak voor tak
Zo krom en knoestig, die gespleten stam. Hoe oud precies is nooit uitgezocht
Is het een Tilia cordata? vroeg ik me af terwijl ik hem vol ontzag bekeek
Een Tilia europaea, een Tilia platyphyllos? Ik ben geen dendroloog
Waarom wordt deze Methusalem de Maria Lind genoemd?
Wordt hij misschien als boom van het jaar wijd en zijd beroemd ?
Zo zat ik daar te dromen, onkundig van zijn wel en wee, zo bleek
Hóe toch kon hij hier zijn wortels schieten zo’n zes- tot achttal eeuwen terug
Door wie, hoe, waarom juist hiér gegrond, op deze (nu bijzondere) plek
Hoe kon hij decennialang alle heftig noodweer zomaar overleven
Zo gedijen tot wat hij nu is en als dorpsicoon eer aan de Oisterwijkers geven
Hen verblijden met lindeblad en -bloesem, jaar na jaar, trouw en stug?
Daar zo zittend, blik gericht op De Lind met zijn hedendaagse bedrijvigheid
Kwam de verbeelding bij mij op: Als deze oude reus mij eens vertellen kon
En, mij terugvoerend naar die vervlogen tijd toen alles hier begon,
Zou verhalen over wat op deze grond mensen noest hebben verricht
Dan zou hij mij kunnen duiden hoe Oisterwijk ontstond en oprees in de tijd
Tot ver in het verschiet zal de Linde zien hoe Oisterwijk groter groeit
Hoe mensen er leven, werken en zich vlijen naar de eigentijdse dynamiek
Hoe de mensen er gedijen in de hedendaagse hectiek
van hun Parel in het Groen
En saamhorig de dingen die bij een gemeenschap horen doen
Hoe die viereenheid, Oisterwijk, Moergestel, Haaren en Heukelom, bloeit
Zo volgt De Linde de mensen in hun dagelijks leven, tevreden ziet hij het aan
Hopend dat het met hen, net als met hem, eeuwig goed zal blijven gaan
Hij zou uit liefde voor de Oisterwijkers uitbundig willen blijven groeien
Niet meer toestaan dat die mensen aan zijn kruin en takken snoeien
En hen onder zijn bladerdak willen behoeden voor onheil in hun bestaan
Ton van de Wouw
Oktober 2023
DE PAREL IN HET GROEN
Een lofdicht
De Parel in het groen omarmt welgeteld vier onvervalste edelstenen
En hoe dan ook men die beschouwend ziet en al dan niet wendt of keert
En wat dan ook er in stad en land door wie dan ook van wordt beweerd
Elk facet van het kwartet fonkelt als het verwachtingsvol wordt beschenen
Laat het dat fraai groen Oisterwijk of het landelijk gelegen Moergestel zijn
Het agrarisch getinte kleine Heukelom of het boom- en tuinrijke Haaren
Welke parel van de vier je ook maar bezoekt, je voelt je er als het ware
Zo content alsof je in de zevende hemel bent, niet te verklaren zó fijn
Kies Oisterwijk met stadsallure, maar dorp nog en de koning zeer te rijk
Met zijn monumenten, zijn welig groen, zijn bossen en zijn vennen
Wandel op de Lind, door de Dorpstraat, leer die mooie plekken kennen
Ga je daar verwennen door te genieten van al het dorpse moois in elke wijk
Of Moergestel aan de Kempenrand waar de waterstroom de Reusel vliedt
Aan weerszijden waarvan dit rustieke dorp in ons dierbaar Brabant ligt
Gastvrij, hier doet men voor niemand welke deur dan ook ooit dicht
Hier deelt men vreugde en verdriet; het is waar men elkander kent en ziet
Welkom in Haaren, gloednieuwe diamant aan de trotse Parel in het Groen
Haaren dat zich heel terecht en fier de Tuin van Brabant noemen mag
Het oogt er nog vaag alsof ooit hiér het utopische Aardse Paradijs gelegen lag
Vredig in het groen lijkt het nog altijd op dat denkbeeldig paradijs van toen
Toe, bemin idyllisch Heukelom, klein maar fijn en toch is het geen gehucht
Buurtschap, blij en vrij schurkt ze zich tegen Oisterwijk en Moergestel aan
Berkel-Enschot was niét blij toen het zijn diamantje Heukelom af moest staan
Dat is nu een wingewest van de Parel in het Groen en het is daar zeer geducht
Vier woonkernen, toekomstgericht, die het eendrachtig samen moeten doen
Elkeen wel met zijn unieke dorpscultuur, mores en gevoel van eigenwaarde
Als pronkjuwelen liggend in Brabantland op Gods en ons aller moeder aarde
Gezamenlijk een springlevend kwartet van de zo geroemde Parel in het Groen
Ton van de Wouw (22 september 2023)