In een drieluik van gedichten over het Oisterwijks natuurtheater vandaag een indruk van de
sfeer van het repeteren op deze bijzondere plek. Na theatergroep Trappaf is de beurt nu aan de Vereniging Oisterwijkse Spelers om te gaan schitteren in het natuurtheater. Maar liefst acht keer zal Ciske de Rat, de musical, het publiek het decor van de Oisterwijkse bossen laten vergeten. De toeschouwers worden meegenomen naar de Amsterdamse Jordaan.
In dat prachtige natuurtheater middenin
de mooie Oisterwijkse bossen en vennen.
Daar repeteren we met de V.O.S. nu al weken voor de musical
Ciske de Rat. Iedereen zal die Amsterdamse belhamel wel kennen.
De avonden in de open lucht lijken magisch,
met bijna bovennatuurlijke krachten.
Zo tegen half negen gaan de vogels harder zingen.
Alsof ze met ons willen wedijveren;
wie zingt er het hardst en het mooist?
Na negenen komen daar de kikkers bij met geestdriftig gekwaak.
Vogels en kikkers vormen zo een onvermurwbaar orkest alsof
ze een canoniek concert volbrachten.
Tegen half tien begint het te schemeren.
De meedogenloze muggen roepen er vanuit de coulisse
hun medemuskieten bij om nog agressiever toe te slaan.
Au! Klap! De kikkers nemen even pauze net als wij. We smeren
ons tegen beter weten met antimuggenspul in,
terwijl de vogels een rustig liedje fluiten om het bultenleed te verzachten.
Dan is het tegen tienen en kwaken de kikkers er weer op los.
Tot slot beginnen de orkesten aan hun reprise.