Na een zwaarbewolkte, zeiknatte, zompige en zwaarmoedige zaterdag in augustus,
kwam een zonnige, zorgeloze en zalige zondag.
Met mijn man en mannetjes wandelde ik over de Moergestelse kade,
zo’n wandeling waarbij je prachtige dingen zag.
Al lopend over het laarzenpad zagen we een zeldzame zetel voor zwaluwen,
een grote til op een paal.
Toen het geografische middelpunt van de Benelux.
Mijn kleine kereltjes hand in hand, we genoten allemaal.
Een van de hoogtepunten deze wandeling kwam al gauw.
Als een fraai verpakt cadeau onverwachts voorbij ons scherend,
zomerganzen, vliegend in V-formatie, pratend met elkaar.
Over natuurgebied Moergestels Broek foeragerend.
Het kon niet op deze zondagmorgen.
Mijn man en ik gezellig keuvelend, mijn mannetjes samen over de waterbergingsbrug.
In de natuur ook nog bloemrijke planten, de insecten en zoveel meer.
Over een jaar of tien denk ik vast met heimwee aan deze wonderlijke wandeling terug.