Allerzielen, Donderdag 2 november 2023
Ik stond bevreesd op in de donkere vroege morgen
Van deze grauwe, kille, natte, troosteloze nieuwe dag
Vervuld nog als ik was van ’s-werelds grote zorgen
Waarover ik vannacht vol onrust in bed te woelen lag
Rampspoed is er overal op onze mooie moeder aarde
Oorlogen, terreur, haat gepaard met bruut geweld
Totaal weerloos lijkt het alles van menselijke waarde (vrij naar Lucebert)
Doffe ellende is het, al het kwaad dat wordt gemeld
Hierdoor raakt mijn gemoed vol sombere gedachten
Ligt een mondiale vrede toch nog ooit in het verschiet?
Hoeveel onheil staat ons aller wereld nog te wachten?
Zal er eens weer vreugde zijn na het hedendaags verdriet?
Biedt de planeet waarop elke mens in vrede mag verblijven
Aan dat grote mensdom toch nog een lonkend perspectief?
Jazeker als het allen te samen lukt de tirannie te verdrijven
Weg de ontmenselijking; komaan mensen heb elkander lief
Dan gloort er in de toekomst vast weer een gouden dageraad
En opent zich voor de mens van goede wil een weidse horizon
Nee het is voor de mensheid op de wereld absoluut nog niet te laat
Als er eindelijk wereldwijd maar eens ware VREDE komen kon